Ήθη,Έθιμα & Παραδόσεις
Η ομορφιά της Θάσου είναι ανεπιτήδευτη, ακατέργαστη, αυθεντική, ικανή να δημιουργήσει έναν αντίστοιχα μεγαλειώδη πολιτισμό. Οι άνθρωποι φιλόξενοι, απλοί και καλοσυνάτοι διακρίνονται για το σεβασμό με τον οποίο τηρούν τις παραδόσεις τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους. Η θρησκευτικότητα των θασίων εξάλλου είναι έντονη και σχετίζεται άμεσα με μνήμες αλλοτινών καιρών. Τα γράμματα και οι τέχνες πέτυχαν ένα δημιουργικό συγκερασμό ανάμεσα στις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των ντόπιων αλλά και των κατά καιρούς επιδρομέων του νησιού. Η αρχιτεκτονική εξάλλου ανέδειξε κατασκευές λιτές καμωμένες από ξύλο και πέτρα σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον αλλά και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων. Γενικότερα στη Θάσο έχει κανείς την ευκαιρία να γνωρίσει έναν πολιτισμό αλλιώτικο που θα δώσει νόημα σε κάθε είδους πολιτισμό του.
Τα ήθη και τα έθιμα μαρτυρούν τις ανησυχίες των ανθρώπων όπως αυτές διαμορφώθηκαν στο πέρασμα των χρόνων. Στη Θάσο οι κάτοικοι του νησιού σέβονται τις παραδόσεις τους και τα έθιμα εκφράζουν επιθυμίες που συχνά χρήζουν της ευκαιρίες ειδικών εορτασμών για να εκφραστούν. Στα έθιμα της Πρωτοχρονιάς εκτός από τα γνωστά έθιμα των καλάντων και του ποδαρικού που γιορτάζονται με τον ίδιο τρόπο πάνω κάτω όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα γίνεται και το σπόρδισμα των φύλλων ως εξής: κάθονται όλοι γύρω από το αναμμένο τζάκι, τραβούν την ανθρακιά προς τα έξω και ρίχνουν γύρω στα αναμμένα κάρβουνα φύλλα ελιάς βάζοντας στο νου τους μια ευχή χωρίς να την πουν στους άλλους. Όποιου το φύλλο γυρίσει περισσότερο εκείνου θα πραγματοποιηθεί η ευχή του.
Επίσης το καρναβάλι της Θάσου είναι ένα πανηγύρι με πολύ βαθιές ρίζες. Εδώ εκτός των άλλων καρναβαλικών εκδηλώσεων γίνεται και το τρίψιμο του πιπεριού. Είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά και χαρακτηριστικά έθιμα και δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά στο γλέντι για το ξημέρωμα της Καθαρής Δευτέρας. Ένας απ όλους κρατώντας μια ζώνη ή ένα σκουπόξυλο για να χτυπάει τους παραβάτες, είναι ο αρχηγός. Αυτός τραγουδάει μια φορά και οι άλλοι που χορεύουν το επαναλαμβάνουν. Χορεύοντας λοιπόν , γίνονται σύμφωνα με τα εκάστοτε λεγόμενα και οι ανάλογες κινήσεις. Οι παραβάτες όσοι δηλαδή δεν ακολουθούν τις υπαγορεύσεις του αρχηγού τιμωρούνται απ αυτόν με χτύπημα.
Ένα ακόμη πολύ γνωστό έθιμο τελείται την δεύτερη μέρα του Πάσχα στα Καλύβια των Λιμεναρίων και λέγεται ” Για βρέξ Απρίλη μ΄”. Είναι μια ανοιξιάτικη εκδήλωση για την οποία η παράδοση λέει ότι οι κάτοικοι του νησιού μαζεύονται και παρακαλούν το Θεό να βρέξει για να μην ξεραθούν τα αμπέλια και να υπάρξει καλή παραγωγή τόσο σε σταφύλια όσο και σε γλυκό θασίτικο κρασί. Στην εκδήλωση αυτή προσφέρονται μεζέδες, παραδοσιακά γλυκά και άφθονο κρασί.
Οι κάτοικοι της Θάσου ξεχωρίζουν για την απλότητά τους και την καλή τους διάθεση. Φιλόξενοι, ανοιχτόκαρδοι, γλεντζέδες και παράλληλα βαθιά θρησκευόμενη τηρούν με συνέπεια τις θρησκευτικές τους παραδόσεις γεγονός που αποδεικνύεται και από τον μεγάλο αριθμό εκκλησιών που βρίσκονται στο νησί. Εργατικοί και ανήσυχοι κατάφεραν να οργώσουν τις θάλασσες και να εξελιχθούν σε σπουδαίους ναυτικούς. Ακόμη κι εκείνοι όμως που την αρμύρα τις θάλασσας τη γεύτηκαν μόνο στο νησί κατάφεραν να αξιοποιήσουν τον τόπο τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Από τις βασικές τους ασχολίες λοιπόν ήταν και είναι από πολύ παλιά η θάλασσα και τελευταία ο τουρισμός. Θεωρούνται ακόμη και σήμερα από τους πιο ξακουστούς ναυτικούς και εμπόρους.
Η ανάπτυξη του τουρισμού εξάλλου είναι από τις ασχολίες στις οποίες οι κάτοικοι της Θάσου αφιερώνουν ολοένα και περισσότερο χρόνο, φροντίζοντας το αποτέλεσμα να είναι ποιοτικό κι όχι τέτοιο που να αποσκοπεί μόνο σε εμπορικά οφέλη.
Η λαϊκή υφαντική της Θάσου αν μια κυρίως είναι οικιακή πρέπει να θεωρείται τέχνη. Ασκείται ακόμη και σήμερα με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν από αιώνες και διατηρεί την παράδοση. Τα δείγματα λαϊκής υφαντικής χρονολογούνται κυρίως από τον 18ο αιώνα. Η ομορφιά των σχεδίων με τα θαυμαστά μοτίβα και τα ολοζώντανα χρώματα, καθώς και η ποιότητα των υφαντών ξετρελαίνουν ντόπιους και τουρίστες. Άλλωστε η λαϊκή υφαντική όχι μόνο εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων, και φέρνει χρήματα στον τόπο αλλά εκφράζει την ίδια την ιστορία του νησιού και το δεσμό των ανθρώπων του με τη φύση.
Η κεραμική εξάλλου είναι η αγαπημένη ασχολία των κατοίκων της Θάσου. Το πρώτο μόνιμο εργαστήρι στο νησί ιδρύθηκε το 1910 στο Λιμένα. Η σημερινή παραγωγή καλύπτει τις ανάγκες της τουριστικής αγοράς και συνδυάζει στοιχεία από την βορειοελλαδίτικη και κυκλαδίτικη τέχνη.
